Antonio Tajani

Antonio Tajani
Data i miejsce urodzenia	4 sierpnia 1953 ; Rzym
	Przewodniczący Parlamentu Europejskiego
Okres	od 17 stycznia 2017; do 1 lipca 2019
Przynależność polityczna	Europejska Partia Ludowa
Poprzednik	Martin Schulz
Następca	David Sassoli
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Antonio Tajani (ur. 4 sierpnia 1953 w Rzymie) – włoski dziennikarz i polityk, komisarz UE ds. przemysłu i przedsiębiorczości, w latach 1994–2008 oraz 2014–2022 deputowany do Parlamentu Europejskiego IV, V, VI, VIII i IX kadencji, w latach 2017–2019 przewodniczący Parlamentu Europejskiego, parlamentarzysta krajowy, od 2022 wicepremier i minister spraw zagranicznych, od 2023 lider Forza Italia.

Życiorys

Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Rzymskim – Sapienza. Był wydawcą czasopisma „Il Settimanale”, prezenterem programu informacyjnego w stacji Radio 1, a także kierował rzymskim biurem wydawniczym gazety „il Giornale”.

W 1994 pełnił funkcję rzecznika prasowego premiera Silvia Berlusconiego. W tym samym roku należał do założycieli nowej partii politycznej – Forza Italia. Od 1994 do 2008 sprawował mandat deputowanego do Parlamentu Europejskiego, zasiadając we frakcji Europejskiej Partii Ludowej – Europejskich Demokratów.

W czerwcu 2008 został wiceprzewodniczącym Komisji Europejskiej oraz komisarzem do spraw transportu, zastępując na tym stanowisku Franca Frattiniego, który objął urząd ministra spraw zagranicznych w czwartym rządzie Silvia Berlusconiego. W listopadzie 2009 ogłoszono, iż w nowej komisji José Barroso zostanie powołany na komisarza ds. przemysłu i przedsiębiorczości^[1]. Urzędowanie rozpoczął w lutym 2010 po głosowaniu w Parlamencie Europejskim, pozostał również wiceprzewodniczącym KE.

W 2014 z listy reaktywowanej Forza Italia ponownie uzyskał mandat posła do Parlamentu Europejskiego. W związku z tym w lipcu 2014 odszedł ze stanowiska w KE^[2]. 1 lipca 2014 został wybrany na wiceprzewodniczącego Parlamentu Europejskiego^[3], a 17 stycznia 2017 został wybrany na nowego przewodniczącego Europarlamentu VIII kadencji, zastępując na tym stanowisku Martina Schulza. Jego kontrkandydatem w ostatniej turze głosowania był Gianni Pittella^[4]. Piastował to stanowisko do końca kadencji, tj. do 1 lipca 2019^[5]. W wyborach w tym samym roku z powodzeniem ubiegał się o reelekcję do PE IX kadencji^[6].

Powołany na funkcję koordynatora krajowego Forza Italia^[7]. W 2022 został wybrany w skład Izby Deputowanych^[8]. W październiku tego samego roku objął stanowiska wicepremiera i ministra spraw zagranicznych w rządzie Giorgii Meloni^[9]. W lipcu 2023, kilka tygodni po śmierci Silvia Berlusconiego, został nowym liderem FI^[10].

Odznaczenia

Krzyż Wielki Orderu Wiernej Służby (Rumunia, 2007)
Oficer Legii Honorowej (Francja, 2012)^[11]
Krzyż Wielki Orderu Zasługi Cywilnej (Hiszpania, 2013)^[12]
Krzyż Wielki Orderu Bernardo O’Higginsa (Chile, 2015)

Przypisy

↑ RAPID Press Release: President Barroso unveils his new team. europa.eu, 27 listopada 2009. [dostęp 2017-01-17]. (ang.).
↑ President Barroso announces caretaker replacements following the resignation of 4 Commissioners. europa.eu, 1 lipca 2014. [dostęp 2017-01-17]. (ang.).
↑ Fourteen Vice-Presidents of the European Parliament elected. europarl.europa.eu, 1 lipca 2014. [dostęp 2023-02-13]. (ang.).
↑ Antonio Tajani elected new president of the European Parliament. europarl.europa.eu, 17 stycznia 2017. [dostęp 2017-01-17]. (ang.).
↑ Antonio Tajani. europarl.europa.eu. [dostęp 2021-01-19].
↑ Europee, i candidati promossi e quelli bocciati: tutti i numeri dei signori delle preferenze. youtrend.it, 28 maja 2019. [dostęp 2019-06-16]. (wł.).
↑ Giuseppe Avico: Antonio Tajani chi è, età, dove e quando è nato, moglie, figli, padre, vita privata, Forza Italia, Twitter, biografia e carriera. blitzquotidiano.it, 18 sierpnia 2021. [dostęp 2022-09-26]. (wł.).
↑ Ecco i 147 eletti alla Camera con l'uninominale. huffingtonpost.it, 26 września 2022. [dostęp 2022-09-26]. (wł.).
↑ Il Governo Meloni giura al Quirinale nelle mani di Mattarella. rainews.it, 22 października 2022. [dostęp 2022-10-22]. (wł.).
↑ Italy foreign minister Tajani succeeds Berlusconi as Forza Italia chief. reuters.com, 15 lipca 2023. [dostęp 2023-07-15]. (ang.).
↑ Informacje na stronie ec.europa.eu. [dostęp 2019-06-16]. (fr.).
↑ Real Decreto 56/2013, de 4 de febrero, por el que se concede la Gran Cruz de la Orden del Mérito Civil al señor Antonio Tajani, Vicepresidente de la Comisión Europea, responsable de Industria y Emprendimiento. boe.es, 7 lutego 2013. [dostęp 2019-06-16]. (hiszp.).

Bibliografia

Curriculum vitae na stronie Komisji Europejskiej. [dostęp 2017-01-17]. (ang.).

[1] RAPID Press Release: President Barroso unveils his new team. europa.eu, 27 listopada 2009. [dostęp 2017-01-17]. (ang.).

[2] President Barroso announces caretaker replacements following the resignation of 4 Commissioners. europa.eu, 1 lipca 2014. [dostęp 2017-01-17]. (ang.).

[3] Fourteen Vice-Presidents of the European Parliament elected. europarl.europa.eu, 1 lipca 2014. [dostęp 2023-02-13]. (ang.).

[4] Antonio Tajani elected new president of the European Parliament. europarl.europa.eu, 17 stycznia 2017. [dostęp 2017-01-17]. (ang.).

[5] Antonio Tajani. europarl.europa.eu. [dostęp 2021-01-19].

[6] Europee, i candidati promossi e quelli bocciati: tutti i numeri dei signori delle preferenze. youtrend.it, 28 maja 2019. [dostęp 2019-06-16]. (wł.).

[7] Giuseppe Avico: Antonio Tajani chi è, età, dove e quando è nato, moglie, figli, padre, vita privata, Forza Italia, Twitter, biografia e carriera. blitzquotidiano.it, 18 sierpnia 2021. [dostęp 2022-09-26]. (wł.).

[8] Ecco i 147 eletti alla Camera con l'uninominale. huffingtonpost.it, 26 września 2022. [dostęp 2022-09-26]. (wł.).

[9] Il Governo Meloni giura al Quirinale nelle mani di Mattarella. rainews.it, 22 października 2022. [dostęp 2022-10-22]. (wł.).

[10] Italy foreign minister Tajani succeeds Berlusconi as Forza Italia chief. reuters.com, 15 lipca 2023. [dostęp 2023-07-15]. (ang.).

[11] Informacje na stronie ec.europa.eu. [dostęp 2019-06-16]. (fr.).

[12] Real Decreto 56/2013, de 4 de febrero, por el que se concede la Gran Cruz de la Orden del Mérito Civil al señor Antonio Tajani, Vicepresidente de la Comisión Europea, responsable de Industria y Emprendimiento. boe.es, 7 lutego 2013. [dostęp 2019-06-16]. (hiszp.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

Przewodniczący Wspólnego Zgromadzenia	Paul-Henri Spaak (1952–1954) Alcide De Gasperi (1954) Giuseppe Pella (1954–1956) Hans Furler (1956–1958)
Przewodniczący Zgromadzenia Parlamentarnego	Robert Schuman (1958–1960) Hans Furler (1960–1962)
Przewodniczący powołanego Parlamentu	Gaetano Martino (1962–1964) Jean Duvieusart (1964–1965) Victor Leemans (1965–1966) Alain Poher (1966–1969) Mario Scelba (1969–1971) Walter Behrendt (1971–1973) Cornelis Berkhouwer (1973–1975) Georges Spénale (1975–1977) Emilio Colombo (1977–1979)
Przewodniczący wybieranego Parlamentu	Simone Veil (1979–1982) Piet Dankert (1982–1984) Pierre Pflimlin (1984–1987) Henry Plumb (1987–1989) Enrique Barón Crespo (1989–1992) Egon Klepsch (1992–1994) Klaus Hänsch (1994–1997) José María Gil-Robles (1997–1999) Nicole Fontaine (1999–2002) Pat Cox (2002–2004) Josep Borrell (2004–2007) Hans-Gert Pöttering (2007–2009) Jerzy Buzek (2009–2012) Martin Schulz (2012–2014) Gianni Pittella (p.o., 2014) Martin Schulz (2014–2017) Antonio Tajani (2017–2019) David Sassoli (2019–2022) Roberta Metsola (p.o., 2022, od 2022)